In de eerste eeuwen van hun bestaan werden de naburige dorpsnederzettingen Westereiden en Oestereiden in de oudste schriftelijke documenten van de aartsbisschoppen van Keulen aangeduid als een eenheid "Eden" of "Eyden". In 1256 werd voor het eerst een onderscheid gemaakt tussen Eyden okzidentalis (= westelijk Eyden) en Eyden orientalis (= oostelijk Eyden). De grootste landheren in Eden waren de adellijke familie van Lüerwalt en de heren van de Langenstraße, maar de belangrijkste feodale heren waren de adellijke heren van Büren, wat leidde tot veel geschillen over het dorp. In 1472 werden de uitgestorven edelen van Langenstraße als landeigenaren opgevolgd door de graven van Rietberg, en de kloosters van Oelinghausen en St. Soest bezaten ook land in het dorp en de velden van Westereiden. De lokale winning van natuursteen, die rond 1800 begon en soms in 5 groeven werd uitgevoerd, was belangrijk voor de ontwikkeling van Westereiden.
Het dorp behoorde altijd al tot de parochie Hoinkhausen en de oudste kapel, die op de voormalige hoofdboerderij (landgoed Rüther) stond, werd voor het eerst vermeld in 1597. In 1882 werd in de buurt een nieuwe kapel in neogotische stijl gebouwd, die net als zijn voorganger aan Sint-Joris was gewijd.
Het plaatselijke wapen toont het kruis van het keurvorstendom Keulen, de ruiten van de ridders van Lüerwalt en de Rietberg-adelaar.
Informatie over de netwerkwerkplaats Westereiden is te vinden op: https://netzwerkstatt-westereiden.de/